Reis naar Aruba

29-2-2014 om kwart voor 12 s'middags stond het gepland om naar Aruba te vliegen voor onze afstudeerstage. Eindelijk was het zo ver, het was zo veel geregel geweest maar nu gingen we toch ECHT. Om de files voor te zijn, zijn we om 6 uur s'ochtends thuis vertrokken. Bij aankomst op Schiphol bleek dat onze vlucht een uur vertraging had. We konden gelukkig wel al de koffers inleveren. Beide nerveus of ze niet te zwaar waren maar nee hoor precies 50 kilo samen! Onze handbagage was 5 kilo per persoon te zwaar, maar er zat een niet al te snuggere vrouw bij het loket die wel geloofde dat onze laptop er voor zorgde dat onze handbagage zo zwaar was.. Vervolgens zijn we nog gezellig gaan ontbijten met iedereen die ons kwam uitzwaaien. Na de douane werd er verteld dat we nog een extra uur vertraging hadden omdat er een nieuw vliegtuig geregeld moest worden vanwege een technisch defect aan ons vliegtuig. Onze vlucht duurde al 13 uur vanwege een tussenlanding op Curacao. Eenmaal in het vliegtuig hebben we eerst wat geslapen, vol goede moed dat de tijd wel voorbij zou vliegen hebben we het erover gehad hoe onwerkelijk het was, dat we nu de grote oceaan over vlogen om voor 4 maanden op een voor ons onbekend eiland te gaan wonen. We zaten achteraan in het vliegtuig, dus moesten heel lang wachten tot de stewardes met haar karretje met eten langskwam. Tsja als Nikki en Steffi zich vervelen is eten niet onbelangrijk... Gelukkig konden we nog lachen om de mannelijke steward die overduidelijk homo was en zijn billen van links naar rechts slingerde. Vervolgens hebben we nog een filmpje gekeken en voor ons uit zitten staren tot we op Curacao aankwamen. Moe van het gekrijs van al die babys in het vliegtuig, op een lieve baby na die met zijn vader naast ons zat, wat een schatje. Op Curacao aangekomen liepen we weer vertraging op omdat het vliegtuig schoongemaakt moest worden dus moesten we eruit en in de rij staan omdat onze handbagage weer gecontroleerd moest worden. We vonden het beide geen mooi vliegveld en geen aardige mensen, even vroegen we ons af waar we aan begonnen waren, wat hadden we thuis achtergelaten? Nadat we weer waren opgestegen waren we zo in Aruba. Een vriend van Henk, Ben, stond ons op te wachten, een hele aardige man. Hij sleepte Nikkis koffer naar zijn auto (ik kwam nauwelijks vooruit met de mijne). Hij heeft ons rondgeleid in zijn auto naar ons appartement toe. Toen we aankwamen in het donker schrokken we, het appartementencomplex zag er een beetje eng uit. Omdat we nog honger hadden heeft Ben ons naar een chinese supermarkt gebracht die nog na 9 uur open was. Het appartement zag er mooi uit. Omdat er een kamer was met een groot bed hebben we geloot, ik mocht erin...