Het echte werk gaat beginnen

Een tijdje terug alweer sinds ons laatste verslag. De carnaval is hier nu ook voorbij, alles is weer rustig en voor ons gaat het nu ook eindelijk echt beginnen.

We hebben een 2e afspraak bij het Multi Disciplinair Centrum (MDC) gehad (die wel doorging), dit heeft veel informatie opgeleverd. We kwamen erachter dat we eerst voordat we toestemming kregen van de schoolbesturen, toestemming moesten krijgen van een soort van Ministerie van Onderwijs, in dit geval Directie Onderwijs. We kregen van de leidinggevende van het MDC de juiste contact gegevens en hebben contact opgenomen met de directrice van Directie Onderwijs. Na wat heen en weer gemail hebben we ook van haar toestemming gekregen om weer toestemming te gaan regelen bij de schoolbesturen. We waren wel ondertussen al scholen gaan bezoeken en hadden daar informatiebrieven achtergelaten. 1 school hier vlakbij wilden graag aan ons onderzoek meewerken en zou zelf ervoor zorgen dat hun schoolbestuur hiermee akkoord ging. Uiteraard liet dit even op zich wachten maar we kregen uiteindelijk een respons en zijn vorige week woensdag terug naar de school gegaan om de kinderen te informeren over ons onderzoek. Natuurlijk, wij zijn 2 blanke meisjes, heel interessant, iedereen wilde graag meedoen. De kinderen die mee wilden doen kregen een brief meer naar huis waarin informatie voor de ouders zat en toestemmingformulieren. Dit moesten ouders ondertekenen en mee teruggeven aan het kind zodat wij dit weer in ontvangst konden nemen. Uiteindelijk (zoals verwacht) kwam minder dan de helft van de toestemmingsformulieren retour. Maar goed, het is pas de 1e school en we hebben ongeveer 50 kinderen die we nu kunnen gaan testen. We willen in totaal 3 scholen zodat we een goede verdeling van de populatie over het eiland krijgen. We hebben een planning gemaakt en kunnen de komende 2 weken aan de slag, we beginnen donderdag met de eerste 8 kinderen. Bij ons volgende verslag zullen we vast en zeker wat leuke quotes van kinderen neerzetten.

Dan begon vrijdag eindelijk de carnaval, er waren al wat parades en preparty's geweest maar van vrijdag op zaterdag was er Jouvert Morning. Dit is een grote parade in San Nicolas die begint om 4 uur s'nachts. Ik was om 12 uur jarig dus tot die tijd zijn we hier gebleven. Steffi had een mooie slinger opgehangen, 22 kaarsjes aangestoken en riep dat ik de keuken in mocht komen. Daar stond ze heel blij op een liedje te dansen ( Hoe lief!). Nadat we samen taart gegeten hadden zijn we naar Palm Beach gegaan, hier hebben we rustig wat gedronken en zijn vervolgens met mensen vanuit daar naar Jouvert Morning gegaan. We kwamen daar aan en Steffi en ik keken een beetje onze ogen uit. Het was een stoet van ongeveer 3 wagens met voor de rest alleen maar mensen die er omheen, erachter of ervoor liepen. Uiteraard iedereen in een niet nuchtere staat. We vonden het eerst beide een beetje vreemd, maar nadat we allebei besloten hadden van you only live once, zijn we maar mee gaan doen en voordat we het wisten was het half 8 en zaten we in de auto terug, besmeerd met motor olie, helemaal kapot en we hadden beide genoeg gedronken. Eenmaal veilig aangekomen in ons appartementje hebben we de hele dag op bed gelegen en lekker niks gedaan.

Zondag zijn we met de familie van Valesca naar de grote parade hier in de stad gaan kijken. Je moet je voorstellen dat overal partytenten en zelf in elkaar geknutselde hokjes staan op de route waar de parade langs komt. Per hokje of tent staan dan groepen mensen die een en het zelfde T-shirt aanhebben. Wij hadden ook een shirt met ' Aruba Rocks'. We hebben eerst 2 uur op de parade gewacht voordat hij uberhaupt langs kwam. Maar toen hij dan eindelijk begon was het ook de moeite waard. Mensen lopen hier echt op ontzettend hoge hakken de parade (de parade duurt minsten 5-6 uur). Rond 4 uur hadden Steffi, Valesca en ik het gehad en zijn we teruggelopen. We hebben bij Valesca nog wat in het zwembad gezeten en kwamen vervolgens op het idee om chinees te halen. Valesca heeft globaal uitgelegd waar een lekkere chinees lag. Maar uiteraard vonden we het niet haha. We besloten om terug te rijden naar ons appartement en als we ergens langs kwamen zouden we daar wel naar binnen gaan. We kwamen toevallig een chinees tegen en zijn daar naar binnen gegaan. Helaas toen we binnen kwamen, hadden we al onze eerste vraagtekens, het was redelijk verlaten en er was niet echt een chinese sfeer. Maar goed we bekeken de kaart en er stonden chinese dingen op. Toen we om een beetje uitleg vroegen kwam er een soort van spaanse taal uit de vrouw. Gelukkig was er een vriendelijke arubaan die aan de bar zat en ons wel even kwam helpen. Na 10 minuten hadden we dan eindelijk iets besteld. We gingen naast die man aan de bar zitten om een beetje te vertellen. We kregen van hem muntjes zodat we die in een soort jukebox konden duwen en muziek konden opzetten. Na een hoop gekloot van mij en die chinese vrouw waar ik niet mee kon samenwerken al kreeg ik er 100 miljoen voor kwam er dan toch eindelijk geluid uit. Het stond ontzettend had en de Chinese vrouw had niet echt de neiging om het geluid ook maar iets stiller te zetten. Ondertussen kwam er redelijk wat Arubaans volk de bar binnen die redelijk zat waren van de carnaval. Omdat de muziek zo hard stond gingen zij nog luidruchtiger praten, waardoor het een grote chaos in die bar werd maar niemand leek het echt op te vallen behalve ons. TOEN kregen we ons eten, in eerste instantie zag het er nog wel redelijk uit. Maar ik had sate die naar alles behalve sate smaakte en Steffi had kip met rijst wat ook echt afschuwelijk smaakte. Aangezien de man naast ons aan de bar zo zijn best gedaan had om voor ons een bestelling voor elkaar te krijgen bij de chinese vrouw vond ik het erg onbeleefd om zo m'n eten weg te gooien. We vroegen of we het konden meenemen, we kregen vervolgens een doos en mochten het zelf erin doen HAHA omg wat een zaak. We hebben de man vriendelijk bedankt voor zijn hulp en zijn gegaan en hebben vervolgens het eten buiten in de prullenbak gedaan =).

Dan als laatste het verhaal over onze vergunning op het eiland. We kwamen er hier achter dat we een verlenging van ons toeristenvisum moesten aanvragen. Maar om die te krijgen heb allerlei documenten nodig. We zijn nu 5x bij de DIMAS geweest, dit is de instelling die over dit soort zaken gaat. En eindelijk vanmiddag hadden we alle documenten eindelijk compleet. Het grootste struikelpunt was het retour ticket, dit heb je namelijk nodig om je vergunning te krijgen. We hadden in Nederland ervoor gekozen om nog geen retourticket te kopen omdat we niet precies weten hoelang we nodig hebben voor ons onderzoek en soms kan een week dan net het verschil maken. We zijn dus met een enkeltje door de douane gekomen wat volgens die mensen hier in Aruba dus ongelooflijk is want dat is dus verboden (Goede controle hier dus). Wat we dus nu hebben gedaan is een reservering op een vlucht gemaakt, dit document uitgeprint, laten zien aan de DIMAS en nu werd het dan eindelijk geaccepteerd en kunnen we volgende week vrijdag onze vergunning ophalen. Nu gaan we echter die reservering weer ongedaan maken zodat we toch nog altijd zelf kunnen bepalen wanneer we naar huis gaan. Echt top geregeld hier haha!

Vandaag was overigens echt een dag dat we ons realiseerde hoe GOED alles geregeld is in Nederland. We hebben vanmorgen 2,5 uur gewacht bij het DIMAS voordat we aan de beurt waren (dit vanwege een slecht systeem daar niet omdat het zo druk is hoor) vervolgens bij de eerste copy shop konden we niet geholpen worden omdat het internet daar niet werkte en bij de 2e copy shop hebben we ook 3 kwartier gestaan omdat ze zo ontzettend langzaam waren en zeker 5 minuten erover deden om op het printknopje te drukken. Alsof dat niet genoeg was hebben we tussen onze afspraken door zeker (alles bij elkaar geteld) 1 uur en een kwartier onnodig op de weg stil gestaan. Nu zijn we lekker thuis en gaan we uitrusten haha!

AYO DUSHI'S